GAUR, EGUNERO BEZALA, IRRATIA PIZTU ETA...

Ni Ane naiz, Helsinkin bizi naiz. Gaur goizean, egunero bezala, goizeko bederatzi eta erdietan esnatu naiz, jantzi eta gosaldu baino lehen nere bizilaguna hurreratu zait liburuxka batekin eskuen artean zuela. Irribarre arraro batekin ahoan, halaxe esan dit:
-Postontzia irekitzerakoan hau ikusi dut, zure izena darama. Ikusi ea zer dagoen barruan.
Nire lagun Amaiari erakutsi diot.
-Ireki ezazu, egunkari antzeko zerbait da, ezta? Baina nork nahiko du hemen idazten diren gauza pertsonalak zuri ematea? -Ez dakit… oso arraroa da, ezta? baina irekiko dut!
Azala zabaldu, orrialde batzuk pasatu eta hau jartzen zuen:

Abenduak 2

Gaur, astelehena, futbolean, talde batean jolastu dudan lehenengo eguna izan da. Entrenatzaileak oso ona naizela esan dit! Oso pozik nago!! Sei eta lau irabazi dugu! Eta nik sei horietatik bi sartu ditut! Hamaika urterekin, besterik ez, futboleko izar bat izango naizela pentsatzen dut! (gehiegizkoa izango da agian.)
Presaka orrialde horiek pasa, abenduak 21, urtarrilak 2, urtarrilak 28, otsailak 1, otsailak 3! Hor gelditu naiz. Momentu honetan heldu baten egunkaria irakurriko banu bezala sentitu naiz. “Idazleak” egun horretan idatzi zuena beste pertsona batek idatzitakoa zirudien. Ez zeuden aurretikan irakurritako harridura ikurrik, honek askoz ere serioagoa zirudien, eta hau esaten zuen:

Otsailak 3

Gaur, egunero bezala, goizeko zortzietan esnatu naiz ikastolara joateko. Prestatu ondoren, beti bezala, geratzen zitzaizkidan hamar minutuak irratia entzuten aprobetxatu ditut. Zortzi eta erdiak zirenez, berriekin hasi dira. Lehenik, inguruko herrietako eguraldia deskribatzen hasi dira. Minutu bat geratzen zen hamar minutu horiek betetzeko, baina gaur presa nuen, nire gelakoekin errekara joan behar nintzen txango bat egitera. Beraz, ez nuen berandu iritsi nahi. Hori dela eta, motxila hartu, hamaiketakoa sartu (badaezpada ere irratia piztuta utzi dut hori egin bitartean). Aparatua itzali baino segundu batzuk lehenago esanDAKOAK harrituta utzi nau. Mikel Martinezek, irratiko presentatzaileak, ahots ozen eta potente batekin hau esan du: -Azken momentuko berri bat daukagula esaten ari zatzaizkit.
Segundu batzuk isildu da, baina laister hasi da berriro hizketan:
-Bai? Eskerrik asko, Miren. Mirenek dio, gaur, zoritxarrez, Enderitzen, hamalau edo hamabost urte inguruko bi neska hilda aurkitu dituzte herriaren goialdeko errekaren ertzean. Gorputzak guztiz txikituak daude. Polizia, hango zonaldea eta haien gorputzak begiratzen ari da zerbait aurkitu ote duen esperoan. Herriko jendea haien inguruan negarrez, garraxika... daude bi gazte horien gorputzak ikusita. Baina inork ez daki nortzuk diren, poliziaren zain daude ea zerbait argitu ahal dien esperoan. Oraindikan ezer ez dutela aurkitu esan didate.
Hau izan da guztia. Hemen bukatu dira zortzi eta erdietako berriak. Zorigaitz albiste honen berriren bat baldin badaukagu zuekin kontaktuan jarriko gara berriz.

Nire arrebak 14 urte ditu, atzo gauean bere lagun baten etxera lo egitera joan zen. Ez nuen pentsatzen bera izango zenik neska horietako bat, baina agian…
Korrika irratia itzali nuen, nire arreba bilatu behar nuen!! Motxila hartu eta neska horren etxera ailegatu nintzen, han ez zegoen inor, baina bederatziak izateko hiru minutu falta ziren, beraz, institutuko atarian egongo zirela pentsatu nuen. Hara hurbildu nintzen. Atarian ez zegoen. Bere gelara hurreratu nintzen klaseak hasi baino lehen eta ez zegoen ez bera ezta bere laguna ere. Han ez zeuden! Handik atera eta… merkataritza-zentrora joan nintzen. Han, ez dakit zer talde arrarok jotzen zuen gaur. Bat-batean burusoil lodi batek bere kamiseta beltz batekin zegoela hura esan zuen: -Ateak irekiko ditugu!! 43 minutu barru herria sutan jarriko da talde hau entzutean!!!
Ehundaka oihu horren segidan. Sarrerak eskatzen zeuden, handik joan behar nintzen. Ez nekien nora joan. Zer zuen nere arrebak gustuko? Taberna!! Hara sartu eta… ez, hor ezta ez zegoen. Amari galdetu behar nion agian berarekin zegoen! Mugikorra hartu eta deitu nuen:
-Bai? Andoni zara? Zer egiten duzu goizeko bederatzi eta erdietan mugikorrarekin? Eskolan egon behar zenuen.
-Ama? Barkatu, baina badakizu non dagoen nire arreba eta bere laguna?
-Arreba? zergatik esaten duzu tonu horretan? Ba ez, ez dakit, institutuan pentsatzen dut, piperrik ez dute egin izanen zuk bezala! Agur eta ikastolara joan!
-Ama! Benetan ez dakizula non dauden?
-Ez, ze ba?
Ez nuen larritu nahi, beraz, nire kontu egitea hoberena izango zela pentsatu nuen.
Poliziaren komisaritzara heldu, atea jo eta sartu nintzen. Ordu erdia egon nintzen itxoiten. Bat-batean, gizon indartsu bat hurbildu zitzaidan eta esan zidan, gela batean sartu eta hitz egiten hasteko. Berrogeita zortzi ordu desagertuta egon behar zela hura salatzeko esan zidan. Niretzat otsailak 3ko eguna hor bukatu zen, hemen ez dut idatziko ondoren egin nuena.

OHARRAK:
Egunero esnatzen naizenean irratia pizten dut, etxetik atera aurretik berriak entzuteko eta munduan zer gertatu den jakiteko. Gaur entzundakoarekin harrituta geratu naiz.
Presaka orrialdeak pasatu ditut. Batzuk txuriz zeuden, baina azkenean…

Apirilak 5

Ez nuen dena bukatu arte ezer berririk idatzi nahi, baina gaur epaiketa azkenean bukatu da. Ez dut gehiegi sufritu nahi hau idazten, beraz, azkar egingo dut: errekan zeuden gorputz haiek, nahiz eta ezinezkoa iruditu jakiteko nortzuk diren, poliziak baieztatu du nire arreba eta haren laguna direla. Lagunaren lehengusua atxilotu dute, bera erruduna izan dela esan dute. Ni ez nago hain ziur, baina jendea askoz ere lasaiago gelditu da. Mutil hura bere lehengusinaren etxera joan behar zen gau hartan bertan lo egitera eta…
Maiatzak 23
Egunkariko mutikoak ez zuen gehiago idatzi.
Ni Ane naiz, Andoniren arreba. Amaiarekin nago hau irakurtzen. Momentu honetan biak Helsinkin gaude. Ez dakigu zer egiten dugun hemen, bere aitarekin gaude. Ezin gara inorekin komunikatu, ezin diogu gure familiari esan ongi gaudela. Ez dakigu zergatik, baina bere aitak bahitu gintuen eta beste bi neska hil eta errekaren ertzean haren gorputzak jartzeko. Inork ez du inoiz ez pentsatuko bera denik, bere ehorzketa orain dela urte bat eta piku izan zen, gu han egon ginen!

OHARRAK:
Gaur idatzitakoa Andoniren egunkarian izan da. Inoiz ez dut ahaztuko oharretan idatzi zuena:” Egunero esnatzen naizenan irratia…”

AITZIBER LEATXE DBH 3