AMETSAK

Bazen behin Adriana izeneko neska gazte bat. 16 urte zituen, eta Bruselaseko luxuzko auzo batean bizi zen. Altua zen, morenoa, ile kizkurra eta begi berdeak. Ez zuen bizitza oso alaia, edo behintzat ez zen berak nahi zuen bizitza… Istorio hau guztiak bezalaxe hasi ahalko zen,
baina kontakizun arrunt bat ez denez, ezin du hasiera arrunt bat izan. Berriz hasiko naiz:Egun on, arratsalde on, edo dena delakoa zuek bizi zareten tokian. Adriana deitzen naiz, baino guztiek Adri edo Adria deitzen naute, nire aitak izan ezik. Berak, Adriana izen egokiagoa dela niretzat pentsatzen du, naizena naizelako. Nik honi ez diot logika izpirik ere aurkitzen, inork ez dakielako nor naizen, ezta nire amonak ere, baina hori beranduago kontatuko dizuet. 16 urte ditut, eta nire
amarekin bizi naiz, Bruselaseko luxuzko auzo batean. Ez naiz beste munduko ezer: Nahiko altua, morenoa, ile kizkurra eta begi berdeak. Txikitatik, oso ongi abesten dudala esan didate, eta geroago, gitarra jotzen hasi nintzenean, primerako artista nintzela esaten zidaten.
Niri betidanik gustatu zait abestiak konposatzea, gitarra eta abeslari batendako. Orain abeslari arrakastatsu bat izatearekin amesten dut gau eta egun. Duela bi urte banda
baten barnean nago. Hoberenak gara, pop-rock estiloan. Bandan Jhon bateria, Alise baxua, Marc teklatua, Susan gitarra elektrikoa eta ni, ahotsa eta gitarra gaude. Talde
arrakastatsu bat izan nahi dugu, eta jendeak ezagut gaitzala.
Iaz kasting batera presentatzea pentsatua genuen, gure taldea ezagutzera emateko, baina nire aitak ez zidan utzi.
Zergatik? Nire aita Fausto Klarin da. Bai, Luxemburgoko erregea. Ni bere alaba ezkutuetako bat naiz. Nire ama eta bera Bruselasen elkartu ziren, Pub batean. Faustok problemak zituen, eta oso edana zegoen. Nire amak ez zekien nor zen, eta baita edana zegoenez, elkarrekin amaren logelan bukatu zuten, eta hortik ni atera nintzen. Hori beraietaz aparte, nik bakarrik dakit. Lehen esan
dizuedanez, ez daki ezta nire amonak, ezta nire lagun minenak ere. Amaren abizenak daramatzat, ez aitarenak. Nire amari ea ze aitaren alaba naizen galdetzen diotenean, hori oso istorio luzea dela esaten die, eta azkenean enteratuko direla, denborarekin. Jaio nintzen momentutik, Faustok diru kantitate oso handia pasatzen dio amari, ni mantentzeko, eta sekretua inori ez esateko. Txikitatik, Bruselasera datorrenean, politikako zerbaiten inguruan, toki ezkutu
batean geratu behar dugu hirurok, eta berak amarekin eta nirekin hitz egiten du. Suposatzen dut hori seme-alaba ezkutu guztiekin egiten duela. Nik duela bi urte gorrotoa diot, eta ez dugu elkar ikusten, aurpegira. Telebistatik ikusten dut, batzuetan. Amak ulertzen du zergatik ez dudan
Fausto ikusi nahi, eta nirekin bat dator. Lehengo gaira bueltatzen, ea zergatik ez zidan utzi kastingera aurkezten?
Oso erraza da: berak uste du, presentatzerakoan, beharbada arrakasta izango dugula. Arrakasta badugu, famatuak izango gara, eta jendeak ezagutuko gaitu. Jendeak ezagutzen bagaitu, nor naizen jakingo dutela uste du. Eta hori berak ez du nahi, txarra izango zelako bere itxura publikorako, eta jadanik seme-alaba ezkutu asko harrapatu dizkiotelako prentsa arrosakoek. Ni nazkatuta nago jadanik, abeslaria izan nahi dudalako. Baina laster ezagutuko du munduak
Adriana. Zergatik? Ba, gaur, kotxean institutura nihoanean, irratia entzuten, Fausto Klarinen, hau da, nire aita gorrotagarriaren 12. seme-alaba ezkutua deskubritu dutela entzun dut. 14 urte ditu, eta Laia deitzen da. Hori ez da arrazoi bakarra. Kasting berria antolatzen da Bruselasen,
talentu berriak aurkitzeko. Oraindik ez diot aitari galdetu, baina badakidanez ezetz esango didala… Baina hontara bai aurkeztuko garela. Faustori jadanik 12 seme-alaba ezkutu aurkitu diote. Bat gehiagorengatik ez da hilko. Zer ondorio izango dituen horrek? Fausto, asko
haserretuko da amarekin eta nirekin, eta beharbada manutentzioa pasatzeari uko egingo dio. Baina horrek ez du inporta. Alde batetik, amak eta nik denbora asko daramagulako aurrezten, hau gertatuko zela genekielako, noizbait nazkatuko nintzelako. Eta bestetik, manutentzioa
pasatzen ez badigu, judiziora eramango dugu aita, eta irabazteko guztiak dauzkagulako. Gainera, Faustok ez du nahi problemarik, eta ez du nahiko judiziorik. Alde on asko ere ekarriko ditu jendeak nor naizen jakitea. Bizi propioaizango dut, abeslari bat bezala. Nire inguruko pertsona
guztiek,benetan nor naizen jakingo dute. Nire ametsa bete ahal izango da.
Idatzi hau bukatutakoan, nire bandakoei deituko diet, bihar geratzeko, kastingera joateko. Beharbada goizeko bostetatik gaueko hamarretara egongo gara hor, eta etxera neka-neke
eginda ailegatuko gara, baina pena mereziko du. Nire amarekin ez da egongo inolako arazorik. Bera, isiltasunean baldin bazen ere, betidanik animatu nau nahi dudana egiteko, nire ametsak betetzeko askea baitnaiz. Kastingetik bueltatzerakoan, korreotara joango naiz, idatzi hau
periodiko famatu guztietara bidaltzeko, kopia pila egitea pentsatua dudalako. Azkenik jendeak nor naizen jakingo du eta nire bizia askatasun osoz bizi ahal izango dut, nik nahi dudan bezala. Hainbeste amestutako bizitza izan ahalko dut, edo behintzat saiatu egingo naiz. Inork ez dit esango inoiz saiatu ez naizenik. Badakit nire bizitzak, gaur egun ezagutzen dudan bezala, 180º buelta emango duela, onerako espero dut. Ametsak, amestuz bakarrik ez dira inoiz betetzen. Arriskatu egin behar duzu, zerbait irabazi nahi baduzu. Eta denoi arriesgatzea gomendatzen dizuet. Seguraski ondorio txarrak baino gehiago izango direla ondorio onak.
Bizi zuek nahi duzuen bizitza, ez tokatu zaizuena. Zuen ametsak betearazi.

AINHOA PEREZ. DBH 3