DERBIA

Bazen behin Edu izeneko mutiko jator bat. 15 urte zituen eta bere gurasoekin bizi zen Bizkaiako Getxo herrian. Alde batetik, bere aita Txomin deitzen zen, 48 urte zituen eta Bilbon zegoen lantegi batean lan egiten zuen. Txomin oso langilea zen, asko gustatzen zitzaion futbola eta Athletik asko gustatzen zitzaionez, igande guztietan joaten zen San Mamesera bere taldea ikustera. Bertara Edurekin joaten zen, bakarrik Athletik-ek Osasunaren aurka jolasten zuenean, Eduri Osasuna gustatzen zitzaiolakoz gehien. Derbia zegoen egunean, biak, bakoitza bere taldeko bufanda eta kamisetarekin, San Mamesera joaten ziren partidua ikustera eta bertan partidua gogo handiz bizitzen zuten. Bestalde, bere ama Luisa deitzen zen, 48 urte zituen eta etxeko anderea bezala lan egiten zuen, gauza guztiak garbituz eta etxeko gauzak eginez. Luisa oso pozik bizi zen, eta Edu eta Txomin etxetik kanpo joaten zirenean, bera bere lagunekin joaten zen kafea hartzera eta kotilleatzera. Eduk egunero bakarrik gosaltzen zuen ikastolara joan aurretik, eta irratia pizten zuen gosaldu bitartean berriak entzuteko.
Egun batean, egunero bezala, Eduk gosaltzen zuen bitartean irratia entzuten zegoen. Ostirala zen eta bi egun falta ziren San Mamesen jokatu behar zen Athletik- Osasuna derbia izateko. Edu, irrikaz zegoen San Mamesera joateko, eta bat-batean entzun zuen irratian:
-Bilboko Armasa lantegian, gas leherketa bat egon da eta lau pertsona zauritu grabe daude! Jarraituko dizuegu informazio gehiago ematen.
Edu, entzundako berri horrekin zur eta lur geratu zen. Kazetariak izendatutako lantegi horretan bere aitak lan egiten zuen, eta aurreko egunean komentatu zion, enpresara hurrengo egunean bakarrik bost langile joan behar zirela. Horren ondoriz, % 90 baino gehiagoko posibilitateak zeuden bere aita lau zauritu grabe haietako bat izatea, eta horrexegatik, bizituan telefonoa hartu eta bere aitaren telefono zenbakia markatu zuen, baino PIII! PIII! PIII! PIII! PIII... Inork ez zuen hartzen telefono hori, eta Edu geroz eta urduriago jartzen hasia zen.
Bi minutu pasa ondoren, lasaiago zegoen eta bere amaren telefono zenbakia markatu zuen:
-Ama, jakin duzu berria? –Eduk Luisari.
-Bai seme bai, eta gaitera, zure aita lau horietako bat da! –Luisak Eduri. Azkar gosal ezazu, orain zure bila noala hospitalera joateko biak! –esan zion erdi negarrez amak semeari.
Ordu erdi pasa ondoren, hor zeuden biak: Bilboko ospitalaren itxarongelan, gorputz guztia estaltzen zion etxejantzi bat zeraman mediku batekin hitz egiten Txominen egoerari buruz:
-Txomin kontrolatua daukagu, ez du ezer apurturik, baina gorputz osoa erreduraz betea dauka. Egun bat edo bi oharpenean izango dugu, eta ez bada ezer arraroa gertatzen, laister izango duzue etxean berriro –esplikatu zien medikuak Edu eta Luisari hauen lasaipena eraginez.
-Oso pozik nago aita ongi egoteagatik, baina nazka handia ematen dit derbia galtzea, urtero behin gertatzen diren gauzak direlako –esan zuen Eduk.
-Lasai, San Mamesen ezingo duzue ikusi, baina aitak normal jarraitzen badu, etxean ikusiko dugu derbia hirurok! –erantzun zion amak.
-Baina zuri futbola gustatzen zaizu? –galdetu zion Eduk harriturik.
-Ez dit nazka ematen, eta gaitera, hau okasio berezi bat denez, zuekin ikusiko dut familian egoteko! –erantzun zion Luisak Eduri, honen poza eraginez.

Azkenean, derbiaren eguna iritsi zen. Txominek gau oso ona pasatu zuen, hori bai, ez zuen lorik egin derbia iristekoaren irrikan. Goizean, medikua inspekzioa pasatzera joan zenean, Txomin ongi zegoela ikusi zuen eta alta prestatzea eskatu zion erizainari, honek segituan prestatuko zuela erantzunez.
-Ze ongi aita! Azkenean ezingo dugu San Mamesera joan, baina hirurok ikusiko dugu derbia etxean! –esan zion Eduk Txomini, gurpil-aulkia bultzatzen zion bitartean.
-Eta zu Luisa, ze taldearekin joango zara? Osasuna ala Athletik? –galdetu zion senarrak emazteari, apretu batean jarriz.
-Ni, bi taldeekin joango naiz, hau da, enpate geratzea nahi dut! –erantzun zion Luisak Txomini, apretu batetik ateraz.
Bi ordu pasa eta gero, hor zeuden hirurak; derbia irrikaz eta gogo handiz biziz eta gol bakoitza azkenekoa izango balitz bezala ospatzen. Azkenean 3-3 gelditu zen partidua Llorente, Yeste eta Susaetaren golekin Athletikentzat, eta Masoud, Pandiani eta Miguel Flañoren golekin Osasunarentzat. Oso pozik gelditu ziren hirurak ikusitako partiduarekin, eta handik aurrera erabaki zuten, derbia zegoen egunean hirurak joango zirela San Mamesera partidua irrika handiz ikustera.




MIKEL IRIGOIEN. DBH3