BAHIKETA BAT BAINO ASKOZ GEHIAGO

Goizeko seiak aldera izango ziren. Argia oraindik ez zen sartzen pertsianako zirrikitu ugarietatik. Michelleri, argiarekin esnatzea gustatzen zitzaion. Gorroto zituen ernagailuak. Egun hartan, telefono dei batekin esnatu zen. Ordua zela eta, notizia txarrak zirela pentsatu zuen. Hirugarren txirrin hotsa entzun baino lehen hartu zuen mugikorra.

- Bai?- esan zuen ahots lokartuaz.
- Michell,- esan zuen ahots ezagun batek, baina ez zekiena zertaz ezagutzen zuen, serioski- zure alaba berriz ikusi nahi baduzu, ez oihukatu, eta ez deitu poliziari. Prestatu etxetik ateratzeko, eta ez egin tontakeriarik. Inork ez dezala ezer susmatu, ados? Lanera zoazenean bezala egin. Itxaron etxean, nire deia berriz jaso arte, notizia berriekin.

Deialdia moztu egin zen. Michell, ohera erori zen. Zergatik?, pentsatzen zuen, zergatik bahitu dute bere alaba kuttuna, Cathy? Catherine – bere benetako izena – 16 urteko neska liraina zen, irrifar handi batekin beti ahoan. Normalean, ez zen ateratzen gauean, ez zen horietakoa, baina gau hartan, orain dela aste bat betetako 16 urteak ospatzera joan zen bere lagunekin, bueltarako ordu zehatzik gabe. Michellek bere alaban konfiantza zuen: nota onak ateratzen zituen, ordua esaten zitzaionean, orduan bueltatzen zen, eta gauean ateratzen zenean – askotan ez zela – ez zen oso mozkorra iristen, nahiko pozik baizik. Berak zekiela, normalean neskekin ateratzen zen, alde zaharretik, eta ez zeukan mutil lagunik.
Ez zekien nola gertatu ahal izan zitzaion hura Cathyri, horretarako bakarrik egon beharko zelako. Beharbada, etxera bueltatzen ari zenean izan zen, bakarrik zegoenean. Gehiago horretan pentsatu aurretik, azkar jantzi zen, aulkian atzo utzitako arroparekin. Igandea zen, eta bere amarekin geratua zen, kafe bat hartzeko tabernan. Geroago deituko zion, plana ezeztatzeko. Noski ez ziola esango ezer, lagundu ahal izango ez ziolako, eta ez zuelako arduratu nahi. Arratsalderako, edo beharbada gauerako, Cathyk berarekin etxean egotea espero zuen, bahitzaileak agintzen zuen guztia egingo zuelako. Jantzita zegoen, dagoeneko, eta urduritasunez, deian pentsatzen zegoen. Eta bat-batean, bere mugikorra berriz dardaratzen hasi zen. Dei baten seinalea.

- Bai?- esan zuen ahots dardaratiz.
- Ateratzeko prest zaude?- galdetu zuen lehengo ahots berberak.
- Bai.- Esan nuen, ziurra balego bezala.
- Hau ez da tontakeria bat- esan zuen ahots serioak.- Lehenengo zugan konfiatu behar dut, poliziari ez diozula deituko ziurtatuz. Argia bazara, proba gaindituko duzu, eta zure alaba aurkituko duzu.
- Ados, zuk esaten duzuna egingo dut.
- Ongi. Badakizu non dagoen Jefryren baserria? Atera joan.

Eta deia moztu zuen berriz. Kotxerantz abiatu zen, eta handik Jefryren baserrira. Cathy txikia zenean igandero hara joaten ziren, jatetxe hartara, bazkaltzera. Biei asko gustatzen zitzaien jatetxe hura. Proba hura gainditu behar zuen bai edo bai. Bere mundu guztia zen bere alaba. Cathyren aita, Catherine jaio baino lehen joan zen, eta betidanik biak bakarrik egon ziren.

Jefryren baserrira ailegatu zenean, atean ez zegoen inor. Jatetxea duela asko itxi zuen, baina kartel bat ikusi ahal izan zuen, atean itsatsita.
Berehala errekonozitu zuen idazkera hori. Bahitzaile hark haiei buruz asko zekien. Hori ez zen seinale ona. Catherine txikia zenean erabiltzen zuten, eta joko antzekoa zen. Sinbolo bakoitzak ez zeukan esanahi zehatza, sinbolo multzo bat elkartzen zenean hartzen zuen esanahia. Normalean asko kostatzen zitzaien mezuak deszifratzea, eta oso ondo pasatzen zuten, baina mezu hura lehenengoan ulertu zuen:

“Zure lehen amodioa deskubritu zenuenean, abesti bat entzun zenuen bidegurutzean. Gorabeherak gertatu ziren, baina abestiarekin batera zure suertea hobera zihoala deskubritu zenuen, eta bidea ongi aukeratu zenuela pentsatu zenuen. Bakoitzak bere bidea aukeratu behar du.”

Mezua hori zen. Orain, interpretatzen jakin behar zuen. Toki bat bilatzen zuela ia ziurra zegoen. Orain zein toki deskubritu behar zuen. Horrelako momentu bat bizi izana gogoratzen zuen. Eta oroitzen hasi zen. Bere lehenengo amodioa, eta bakarra, Cathyren aita izan zen. 5 urte egon ziren bakarrik, baina oso biziak izan ziren. Duela 16 urte bere memoriatik ateratzen uzten ez zituen oroipenak berreskuratzen hasi zen. Gogoratu zen nola deskubritu zuen benetan maitemindua zegoela. Berarekin lehenengo aldiz geratua zen. Kotxean bere gurasoen etxera bueltatzen zen. Irratian entzuten zihoala, amodiozko abesti bat entzun zuen. Abesti horrekin konturatu zen benetan maitemindu egin zela mutiko hortaz. Notan agertzen zen bidegurutzean zegoen abesti hura entzun zuenean. Berari kontatu nion, urte bat pasata edo. Aipatzen zuen bidea, mutiko horrekin ateratzen jarraitzea izan zen, nahiz eta jakin bere gurasoek ez zutela gustuko. Orain bazekien nor zen bere alabaren bahitzailea: mutiko hura. Tom deitzen zen. Baina nolatan zekien bere alaba eta beraren kodea? Bizitza osoan nola egon beharko zuen, hori jakiteko. Orain ulertzen zuen, batzutan zuen sentsazioa, norbait zelatan balute bezalakoa. Ahots hori ezaguna zuen, 16 urte lehenago, ia egunero entzuten zuelako. Dena zentzua hartzen zihoan, poliki-poliki. Orduan konturatu zen Michell, zein arriskutsua zen gizon hura.
Ezer baino lehenago, bere ama deitu behar zuen, eta gero zerbait pentsatu beharko zuen, bere alaba berreskuratu ondoren, gizon hura ahazteko. Eta orduan bururatu zitzaion, bere amari pista bat emango ziola, beharbada Tom entzuten egongo zelako, polizia edo abisatzeko, momentu egokian, Cathy berarekin zegoenean jada. Bere mugikorra hartu zuen.

- Bai?- esan zuen bere amak.
- Ni naiz.
- Kaixo! Oraindik ez da ordua ez? Zer, etxetik atera gabe nago!
- Ez, lasai. Bi ordu barru da, baina tokiz aldatu dugu. Cathy ere badator. Oroitzen zara istripu hura izan nuen errotondan, ba hor toki berri bat ireki dute, Tommyren taberna izenekoa. Han egongo gara. Aio!

Eta deia moztu zuen, bere amak bere pista ulertu zuelakoan. Bere amak Tomena bazekien, dena kontatzen ziolako, Cathyk Michelleri bezalaxe. Edo hori zen berak uste zuena.
Kotxera igo zen, gehiago itxaron gabe, eta errotonda hartarako bidea hartu zuen, ordu eta erdikoa gutxi gora- behera. Ez zuen gehiago ezertan pentsatu nahi, hara ailegatu aurretik, eta horregatik Country musika, bere gogokoena, bolumen altuenean jarri zuen, eta abesten jarri zen.
Errotondara ailegatu zen, eta kotxetik jaitsi. Han, bere alaba eta Tom aurkitu zituen, itxaroten. Tomek Cathy eskuetatik hartuta zeukan, eta Catherine bera zegoen tokira mugitzeko ahaleginak egin zituenean, Tomek gogor eutsi zion, ihes egin ez zezan. Ongi begiratu zuen, baina ez zuen inor ikusi ingurutik. Espero zuen, bere amak mezua harrapatu bazuen, laster iristea poliziarekin. Eta orain elkarrizketa bat izatea tokatzen zitzaion.

- Cathy, ongi al zaude?- galdetu zuen.
- Bai ama, lasai- erantzun zuen gazteak- baina gauza asko esplikatu behar dizkidazu. Gizon honek, nire aita dela esaten du.
- Horrela da, maitea, baina geroago etxean azalduko dizut dena, ados?
- Aski da!- esan zuen Tomek.- Etorri zara, Michell. Mezua deszifratu egin zenuen. Oso alaba liraina daukagu.
- Nola jakin duzu alaba bat geneukala, eta gure kodearena?- galdetu nuen.
- Etxetik joan nintzenean, ihes egin behar nuela esan nizun, mundutik. Eta urte bat mundutik bidaiatzen igaro nuen. Nire bueltan, ikusi nuen zuk ez zeneukala nire beharrik, eta alaba bat geneukala. Asko haserretu nintzen zurekin, ez abisatzeagatik. 5 urte pasa nituen hemen, eta zuen zelatan ibiltzen nintzen, baina, berriz, ezin nuen gehiago sostengatu, eta ihes egin nuen antartidara. 10 urte latz pasa nituen han, eta ez nintzen ezerekin lotu. Hona bueltatu nintzen, zuetaz oroitu nintzelako, eta behar nuena zinetela pentsatzen nuelako. Eta hemen nago. Bahiketa osoa prestatu dut, nitaz berriro oroitzeko, eta konturatzeko, orain, hiruron artean familia bat osatzekotan. Barkatu zaitut, Michell, alaba bat genuela ez esateagatik- bota zidan.
- Eta horrela, hain arrunt botatzen didazu hori dena? Gauzak aldatu dira Tom. Ezinezkoa da- esan nion ahots trinkoz.
- Gutxienez saiatuko gara ez?
- Tom, mesedez, Cathyk eta nik bizitza bat daukagu, biak, ez hirurok.
- Utzi saiatzen- erregutu zidan- ez dituzu elkarrekin bizitako momentu onak oroitzen?
- Barkatu Tom, benetan.

Polizien sirena hotsak entzun genituen urrutian. Cathyren eskua askatu zuen, garaiturik. Ailegatu bezain laster eskuburdinak jarri zizkioten, eta Cathyk, Michellen besoen berotasuna bilatu zuen. Ez zuen aurkitu, Michell bere oroipen goxoen tartean bidaiatzen ari zelako. Noski oroitzen zituela momentu goxo guzti haiek. Orain arte egindako esfortzu guztiak, bere oroitzapenak lurperatzeko, ez zuten ezertarako balio izan.
Etxera ailegatu bezain laster, Michellek Cathyri dena kontatu zion, detaile guztiekin, eta elkarrekin, ama eta alaba, noizbait izan ahalko zenarengatik negar egin zuten. Gau osoan zehar.


AINHOA PEREZ. DBH 3